Kolekcję tworzą m.in. bateldresy 2 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie - 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej, a także koszule tropikalne żołnierzy Armii gen. Andersa. Mundury pochodzą z lat 1943-1956. Na uwagę zasługują oryginalne oznaki rozpoznawcze oraz pamiątkowe przypinki, które obrazują szlak bojowy, który przemierzyli żołnierze.
Członkom Stowarzyszenia Weteranów Polskich w Ameryce (SWAP) zawdzięczamy galerię uniformów nawiązujących swym krojem i barwą do mundurów Błękitnej Armii Hallera. Samo Stowarzyszenie jest najstarszą, niezależną samopomocową organizacją skupiającą polskich Weteranów. Powstało w 1921 r. w Cleveland (obecna siedziba w Nowym Jorku), z myślą o niesieniu pomocy polskim inwalidom wojennym oraz bezrobotnym żołnierzom. Skąd w tym czasie polscy weterani za Oceanem? Kiedy wybuchła I wojna światowa Polonia Amerykańska włączyła się w walkę o niepodległość Ojczyzny, ponad 20 tysięcy ochotników wyruszyło do Francji, by dołączyć do Błękitnej Armii Hallera. Po 1918 r. zdecydowana większość… powróciła do Stanów Zjednoczonych. W czasie II wojny światowej Stowarzyszenie organizowało pomoc dla Rodaków walczących w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, to oni później zasilili szeregi Związku. Po wojnie Weterani wspierali finansowo „Solidarności”, a także wysyłali do Polski paczki z lekarstwami, żywnością i odzieżą. W trakcie ponad 90 letniej działalności przez szeregi Stowarzyszenia przewinęło się prawie 19 tys. osób, dziś liczy ok. tysiąc członków. Mundury, które znajdują się w Muzeum pochodzą z lat 1950-1970. Prawdziwą ozdobą kolekcji jest uniform z 1932 r.
Opracowała: dr Aleksandra S. Jankowska
